İsim - Soyisim : Isabella Evans
Taraf : Aydınlık
RP ' niz :
Tüm gün babamla konuştum. Nasıl bir insan olmam gerektiğini bana uzun uzun anlattı. Hufflepuff'a seçildiğini, karanlık ve aydınlık taraftan birini seçtiğini, nasıl mezun olduğunu hepsini tek tek, aralıksız anlattı. Bana da 'Tarafını iyi seçmelisin kızım. Karanlık gerçekten karanlıktır. Fakat aydınlıkta adalet, hak, sevgi vardır.' Sevgi... Hiç düşünmeden aydınlık tarafta olmalıydım. Sonra aklıma büyük annem ve büyük babam geldi. Onlar karanlık taraftaydı ve içlerinde sevgi denen o duygudan bir gram bile yoktu. Tek amaçları öldürmekti. Bencillerdi. 'Her büyücü yeri geldiğinde bencilleşir.' diye düşündüm. Ama onlarınki bambaşkaydı.
Büyük babam yaşıyordu. Hala karanlık taraftaydı ve bize her gelişinde beni 'Sen bir vampirsin. Vampirler sadece kendi menfaatleri için yaşarlar. Bak bana.' diyerek kışkırtıyordu. Babam ise hiçbir zaman onu susması için uyarmıyordu. Bana güveniyordu çünkü benim sevgi dolu olduğumu herkesten iyi biliyordu. Büyük babam aile bireylerini bile, kendi menfaatleri uğruna kaybetmeye hazırdı.
Bir gün ona diklendim. 'Büyük baba, sen bencilleşmişsin. Etrafına bir baksana! Sana sevgi dolu bakan gözlere bak! Hiçbiri umrunda değil, demi?' Annem bana kızgın bakıyordu. Onu ilk defa böyle bakarken gördüm ama aldırış ettiğim pek söylenemezdi. Babam susması ister gibi bir bakış attı. O an sustum. Neden bilmiyorum. Büyük babama baktım. Bana nefretle bakıyordu. Beni yok etmesinden korktum ama 'Bir gün sen de karanlıktan nasibini alacaksın!' tehdidiyle yetindim. O günden sonra kararımı kesin olarak verdim. Ben sevgi dolu bir insan olmak istiyordum...
RP Puanınız : 89