Güz,etrafta solmuş uçuşan yapraklar.Sessizce esen rüzgar eteklerini havalandırırken elleriyle eteklerinin havalanmasını engellemeye çalışıyordu.Etrafta tek bir insan bile yoktu.Hava kapalıydı.Her an yağmur damlaları düşmeye başlayabilir gibiydi.Sanki kendide bunu istiyordu.Yağmur yağsa ve tüm kirlerinden arınsa.Sadece kendini kandırıyordu.Farkındaydı sanki bunun.Yürüyordu öylesine,nereye gittiğini bilmeden,niye yürüdüğünü bilmeden.Hergün yürürdü aslında,ama bugün içinde farklı bir his vardı.Aklında binlerce düşünceyle yürümeye devam etti.
Düşündüğünü düşündü bir an.Sonra sahile doğru gitmeye karar verdi.Deniz görmek belki onun içindeki tüm sıkıntıları alırdı.Buna inanmıyordu çünkü onun sıkıntısını alacak tek yer Rafael'in yanıydı.Arkadaş olarak değil sevgili olarak.Rafael'e içini nasıl dökerdi ki?Kendisini sadece arkadaş olarak gören birisine nasıl 'Seni seviyorum!' diyebilirdi?Tüm bunlar aklını kurcalarken dalgaların kıyıya çarparken çıkardığı sesler kulağına gelmeye başladı.Kafasını kaldırdığında sahile gelmişti.
Ayakkabılarını çıkarıp eline aldı ve yürümeye devam etti.Ayaklarıyla sahilde bıraktığı izleri seviyordu ama sadece 10 saniye sonra dalgalar alıp götürüyordu.Aslında bu onun hoşuna gitmişti.Yüzünde bir gülümseme oluştu uzun bir aradan sonra.Özlemişti gülmeyi.Her zaman dolu olan sahil,yazın bitişi ve havaların soğumasıyla beraber boşalmıştı.Sahilde sadece kendisi vardı.Yürürken ilerden Rafael'in geldiğini gördü.
Rafael: Merhaba Katy
Katy: Merhaba Rafael.
Rafael: Seni gördüğüme sevindim Katy burada olduğu hiç tahmin etmemiştim.
Katy: Gerçekten çok güzel bir tesadüf,bende seni düşünüyordum aslında.
Rafael: (bir hmm çektikten sonra...) Herhangi bir işin yoksa yürümeye beraber devam edebiliriz.
Katy: Memnuniyetle.
Daha sonra beraber yürümeye başladılar.İkisininde aklında aynı şeyler vardı;birbirlerini seviyorlardı ama nasıl açılacaklarını bilmiyorlardı.Biraz daha yürümeye devam ettiler.Boşalmaya hazır gökyüzü gürlemeye başladı.Yağmur yağcaktı,belli.Ve bir anda yağmur damlalarını yüzlerine düşmeye başlamıştı.İkisininde yüzü gülüyordu.Bir anda yağmur şiddetini artırdı.Koşmaya başladılar,kapalı bir yer aramaya başladı gözleri.Bir müddet sonra buldular ve hemen altına girdiler.İkiside kıkır kıkır gülüyordu.Göz göze geldiler.İkiside mutluydu.Rafael cesaretini topladı ve birşeyler söylemeye çalıştı.Sanki kelimeler ağzından çıkmıyordu.Katy onun görevini kolaylaştırdı ve 'Bende' dedi.Büyük bir sessizlik oldu.
Rafael onu evine bıraktı.O anı ikiside unutamayacaktı.O gece belkide tanıştıklarından bu yana ilk kez yastıklarına gülümseyerek ve mutlu bir şekilde koydular.